Σας μιλάμε εμείς, τα παιδιά σας, μέσα από την καρδιά μας. Ξέρουμε πως μας αγαπάτε, πως θέλετε να γίνουμε καλοί άνθρωποι και να είμαστε ευτυχισμένοι. Καμιά φορά όμως, η συμπεριφορά σας δεν μας ευχαριστεί.
Θα θέλαμε να μη μας φωνάζετε και να μη μας χτυπάτε. Αν κάνουμε και καμιά βλακεία, απλά καταλάβετέ μας, γιατί είμαστε παιδιά. Αν πάλι είμαστε έφηβοι, θέλουμε και πάλι να νοιώσουμε παιδιά. Μην είστε τόσο αυστηροί. Στο σπίτι, όταν είμαστε μαζί μας, ανοίξτε την καρδιά σας και νοιώστε και πάλι παιδιά. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί δεν παίζουμε πια μαζί σας. Επειδή μεγαλώσαμε. Θυμόμαστε, πως όταν ήμαστε μικρά, παίζαμε μπάλα, επιτραπέζια, σκάκι και χορεύαμε. Τώρα γιατί δεν κάνουμε τίποτα απ’ όλα αυτά: Γιατί δε βγάζετε στην επιφάνεια αυτό το παιδί που κρύβετε μέσα σας:
Είμαστε σίγουροι πως όταν το κάνετε αυτό θα επικοινωνούμε καλύτερα.
Επίσης, αν στο σχολείο δεν αποδίδουμε καλά, μιλήστε μας και ρωτήστε μας γιατί δεν διαβάζουμε. Μη μας πιέζετε κι εσείς. Αρκετή πίεση δεχόμαστε από το σχολείο και τα φροντιστήρια. Αν πάλι κρίνετε σωστό να μας βοηθήσετε στα μαθήματα, κάντε το. Εμείς με ευχαρίστηση θα δεχτούμε τη βοήθειά σας.
Όλοι ξέρουμε πως η ζωή είναι δύσκολη και χρειαζόμαστε κάποιον να μας δώσει να καταλάβουμε τη ζωή και να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες καταστάσεις της. Μιλήστε μας για τα παιδικά σας χρόνια, για τα προβλήματα που είχατε και πώς τα αντιμετωπίζατε, ώστε να παραδειγματιστούμε.
Γιατί να μην είμαστε δύο καλοί φίλοι που λένε τα προβλήματά τους;
Γιατί δεν ανοίγεστε και δεν δείχνετε τα συναισθήματά σας;
Είμαστε σίγουροι πως αν μας φέρεστε έτσι όπως σας ζητάμε, θα σας φερόμαστε κι εμείς καλά και θα επικοινωνούμε καλύτερα.
Με αγάπη κι ελπίδα,
Tα παιδιά σας
No hay comentarios:
Publicar un comentario